Vilt maken is een eeuwenoud ambacht ...

Vilt maken is een eeuwenoud ambacht...
Wol, stoffen en zijden sjaals krijgen zo een tweede, duurzaam leven

Bij het woord vilt denk je niet meteen aan zeep en veel vocht. En toch heeft het er alles mee
te maken. Oorspronkelijk werd vilt al in de Middeleeuwen op ambachtelijke wijze vervaardigd
als isolatie voor wanden, daken, bedden, jassen, schoenen en hoeden.

Door de dikte en stugheid diende het ook als bescherming voor ijzeren wapens en vuur.
Voor onderhelmen en borstpantsers bleek vilt toen al een 'duurzaam' product voor steppen-
volken in Mongolië en Kirgisië. Hun nomadententen, de cirkelvormige yurts, gemaakt van
isolerend vilt, waren prima bestand tegen wind, kou en regen. Anno 2017 geniet het echte
wolvilt in de westerse wereld steeds meer bekendheid. Veel dichter bij huis wordt het aloude
ambacht tweewekelijks, zij het veel kleinschaliger, in ere hersteld door enkele artistieke dames
in Grand Café De Kansenfabriek.

Henny vertelt: "De basis is uitgerafelde wol, stoffen lappen en zijden sjaals of delen daarvan.
Met zeep en water worden de materialen doordrenkt en door wrijving gehecht. Na 30 minuten
inweken volgt een tweede procedé; Het in platte vorm droogdeppen of in opgerolde vorm
slaan met doeken."
Ook voor Mies is het telkens weer een verrassing hoe de kleurnuances zich hechten na zo'n
intensieve behandeling. Ingetogen of juist in felle kleurenschakeringen, je bepaalt het allemaal
zelf. Het blijkt een geestverruimende en rustgevende hobby. Elke eerste en derde donderdag van
de maand worden er vanaf 13.30 uur in Grand Café De Kansenfabriek sjaals, sieraden, kleding en
armbanden vervaardigd. Je bent welkom.



Op de foto:
Mies met een door haarzelf kunstzinnig, op limovilt vervaardigd jasje in roodtinten. Henny draagt
een artistiek uitgevoerd, perzikkleurig hesje in diverse nuances met als basis een Indiase sjaal.

Harry Hens